Veel auto’s hebben het. De laatste rit. De motor gaat uit en dat is het. Soms gaat de motor uit met een sleutel, soms doordat die kapot is, soms door een ongeluk.
Dit is het verhaal van een Renault 5. De laatste rit van deze Renault is alweer enige tijd geleden. De auto staat al lang geparkeerd onder een boom in Brantôme in Frankrijk, in de streek de Perigord.
Hoe lang de Renault daar al staat is voor mij een raadsel. Ik zou zeggen langer dan een jaar, misschien twee? Meer? Geruime tijd, dat is duidelijk. Misschien is de motor er wel mee opgehouden heeft de eigenaar het gelaten voor wat het is?
Hoe kan dat eigenlijk, een auto die zo lang op een openbare plek kan staan? Komt niemand dat weghalen? Misschien zolang de wegenbelasting en de verzekering betaald wordt? Hebben ze zoiets als een APK in Frankrijk?
Lichtbauw metallic is onze Renault, met hoofdsteunen. Het is de laatste versie van de Renault 5.
De auto staat geparkeerd onder een boom. In deze tijd van het jaar (augustus) is een plek met schaduw voor je auto prettig. De auto heeft verschillende wieldoppen. De rechtervoorband is leeggelopen, maar nog niet helemaal. Onder de auto groeit inmiddels niets meer. Er is een randje met begroeiing om de auto.
De stoelen hebben een hoes die ietwat slordig zit. Achterin ligt wat rommel. Was dat al zo, of is dat in de loop van de tijd ontstaan? Het raam achter staat op een kier, wat ertoe geleid kan hebben dat er dieren en meer rommel in de auto zijn gekomen. Ook lijkt de auto niet op slot te staan. Ik durfde dat niet te testen.
Zou de bestuurder nog omgekeken hebben, toen deze wegliep bij zijn auto?Is de bestuurder één van de bewoners van de huizen die om het doodlopende plekje staan? Dat de bestuurder iedere dag denkt, o ja, die moet ik nog op laten halen? Of is deze Renault meer dan 20 jaar eigendom van een plaatselijke bewoner geweest en heeft de auto zijn bestuurder overleefd? Na voor de laatste keer naar de Carrefour te zijn gereden, is de bestuurder ’s avonds na een glaasje Pastis in slaap gevallen en nooit meer wakker geworden (drink je Pastis wel ’s avonds?).
Een interessant detail vind ik de handschoenen die op de bijrijders stoel liggen. Bestuurders handschoenen, beige leer met gaatjes en stof aan de bovenkant. Ze liggen er alsof ze zijn uitgetrokken na de laatste rit. Aangevreten inmiddels. Een ander detail ligt op de achterbank: een tijdschrift over de Perigord. Was het een toerist? Het kenteken met nummer 10 op het einde geeft aan dat de auto en (in ieder geval de eerste eigenaar) uit het depàrtement Aube en de stad Troyes komt. Vroeger moest een nieuwe eigenaar van een auto uit een ander depàrtement een nieuw kenteken aanvragen. Ook moest dat als je verhuisde van het ene naar het andere depàrtement. Tegenwoordig hoeft dat niet meer, dit is in 2009 met de invoering van de nieuwe kentekenplaten afgeschaft. Maar dat kan dus betekenen dat eigenaar en auto uit Troyes of het gebied daaromheen komen.
Toch een toerist? Dat verklaart wel het boekje op de achterbank over de streek. Op tour door de streek en een bezoek brengen aan het “Venetië van de Perigord”, zoals Brantôme zichzelf noemt. Was het plan om hier te overnachten? En dan overleden in een hotel? Of opgenomen in een ziekenhuis met een beroerte. De eigenaar leeft nog wel maar heeft geen bewustzijn? Alles wordt gewoon doorbetaald en als het een eenzaam iemand is, weet niemand meer dat er ook nog een auto in het spel was. Op een afgelegen plek in één van de meest toeristische dorpjes in de regio. Of reed de eigenaar terug naar de roots om nooit meer terug te keren naar Troyes?
Romantischer is natuurlijk als de oude man, die dragen handschoenen denk ik dan, op bezoek is gegaan bij zijn geliefde. En dat ze nu beiden smoorverliefd niet meer met de auto hoeven. En ze leefden nog lang en gelukkig….