Omdat ik al een tijdje lag te woelen, besloot ik maar uit bed te gaan. Het was een uur of zes. In een opwelling ben ik op mijn fiets gesprongen, camera en statief om mijn nek. Op pad naar Utrecht centraal.
Helaas zonder eerst koffie te drinken of een ontbijt te eten. Duidelijk niet scherp dus en niet goed naar mijn camera gekeken. Het formaat was niet het juiste, de witbalans niet op de goede stand en het lukt me maar niet, zoals met mijn oude camera (zie Rotterdam by night) om de foto’s zo mooi te krijgen. We blijven oefenen.
Het was onwerkelijk stil. Ik heb twee jaar rond deze tijd naar het station gefietst, op weg naar Leiden of Voorhout, maar nog nooit zo rustig gezien. Helemaal niet op een donderdag. Een grappig detail vond ik wel dat de stoplichten voor fietsers erg lang op groen bleven. Geen fiets te bekennen. Iets stoïcijns had, als stoplicht gewoon stug doorgaan met een ritme van een andere tijd.
Het station was ook erg stil en verlaten. In de hal, op de perrons, rond het station, heel stil allemaal. De erst van de situatie in één klap glashelder.
Op de hoogte blijven van berichten? Klik hier en schrijf je in:
